Όταν, στις 15 Μαΐου 2012, εξέπνευσε η προθεσμία υποβολής υποψηφιοτήτων για τη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου του 2020, η ΟΥΕΦΑ διαπίστωσε ότι είχε στα χέρια της τρεις προτάσεις. Την υποψηφιότητα της Τουρκίας, η οποία όμως διεκδικούσε ταυτόχρονα και Ολυμπιακούς Αγώνες για την Κωνσταντινούπολη κι ήταν φανερό ότι έδινε κυρίως βάρος στη συγκεκριμένη προσπάθεια. Και δύο προτάσεις συνδιοργάνωσης: Ουαλία, Σκωτία, Ιρλανδία, αφενός, και Αζερμπαϊτζάν και Γεωργία, αφετέρου. Ήταν μάλλον προφανές ότι η κατάσταση αυτή δεν ικανοποιούσε την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία.
Κάπως έτσι, τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο Μισέλ Πλατινύ, πρόεδρος τότε της ΟΥΕΦΑ, διατύπωνε τη «μεγαλειώδη» ιδέα του. Το πρωτάθλημα του 2020 δεν θα το διοργάνωνε μία ή δύο χώρες, αλλά πόλεις. Πολλές πόλεις. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να τιμηθεί η επέτειος των 60 χρόνων της διοργάνωσης και να γίνει σύνδεση με το «αείμνηστο» Κύπελλο Εκθέσεων (ποιος το θυμάται αυτό και ποιος νοιαζόταν για μια τέτοια σύνδεση είναι άλλη ιστορία)! Φυσικά υπήρχε κι ένας πιο πρακτικός λόγος, οικονομικής φύσης. Η διοργανώτρια χώρα αναγκάζεται συνήθως να δαπανήσει δυσανάλογα μεγάλα ποσά για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών της. Με πολλές πόλεις σε διάφορες χώρες δεν θα υπήρχε μια τέτοια ανάγκη.
Υποψηφιότητες πόλεων υποβλήθηκαν και τελικά επελέγησαν 13. Κι επειδή το 13 είναι γρουσούζικο, κάποια μοιραία θα έφευγε από τη μέση. Αυτή η πόλη ήταν οι Βρυξέλλες. Οι βελγικές αρχές είχαν αρχικά υποσχεθεί ότι για τη διοργάνωση αυτή θα έφτιαχναν κι ένα νέο υπερσύγχρονο γήπεδο, το «Ευρωστάδιο». Το 2017 ανακάλυψαν ότι δεν περίσσευαν λεφτά για την μπάλα κι απέσυραν την υποψηφιότητα των Βρυξελλών. Τα ματς που θα γίνονταν στη βελγική πρωτεύουσα πήγαν στο Λονδίνο.
Κι έπειτα ανέκυψε η πανδημία του κορωνοϊού, η ιστορία που άλλαξε προς το χειρότερο τις ζωές όλων μας. Η πανδημία της οποίας οι συνέπειες θα γίνουν αντιληπτές σε όλη την έκτασή τους όταν περάσει αρκετός χρόνος. Και δεν θα είναι καθόλου ωραίες. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, η πανδημία είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή της διοργάνωσης για μια χρονιά. Έτσι καταλήξαμε το Ευρωπαϊκό του 2020 να διοργανώνεται το 2021. Έπειτα, λίγο πριν αρχίσει η διοργάνωση διαπιστώθηκε ότι, λόγω ειδικών επιδημιολογικών συνθηκών, δύο πόλες δεν θα μπορούσαν να εγγυηθούν την έστω και μικρή παρουσία θεατών. Το Μπιλμπάο αντικαταστάθηκε από τη Σεβίλλη. Όσο για το Δουβλίνο, δεν αντικαταστάθηκε από καμία άλλη πόλη. Οι αγώνες που θα φιλοξενούσε θα διεξαχθούν στην Πετρούπολη.
Τα προγνωστικά πριν από μια μεγάλη διοργάνωση δεν είναι απλή υπόθεση. Όχι μόνον η ασφαλής εκτίμηση της αξίας μιας εθνικής ομάδας δεν είναι ποτέ ευχερής, αλλά πλέον οι ειδικές συνθήκες της πανδημίας καθιστούν το έργο των προβλέψεων πολύ πιο δύσκολο. Δεν έχει αξία να προβούμε σε αφηρημένες εκτιμήσεις σχετικά με κάποια υποθετική δυναμικότητα της μιας ή της άλλης εθνικής. Σε τι ωφελεί να πούμε ότι η Γαλλία ή το Βέλγιο έχουν υπερομάδες (λέμε τώρα) όταν αγνοούμε ποια είναι η πραγματική κατάστασή τους; Δεν διδαχθήκαμε κάτι από την ιδιόμορφη τελική φάση του Τσάμπιονς Ληγκ του 2020;
Εν συνεχεία, η οπερετική μορφή της διοργάνωσης, με τις πολλές διοργανώτριες, περιπλέκει ακόμη πιο σατανικά τα πράγματα. Ο προσεκτικός παρατηρητής θα πρέπει να δει πού θα παίξει τους αγώνες της η κάθε εθνική κι αν είναι διοργανώτρια ή αν θα παίξει σε βολικό για εκείνην τόπο (λ.χ. η Τουρκία στο Μπακού), καθώς και αν το πρόγραμμά της προβλέπει μετακινήσεις, σε κάποιες περιπτώσεις μακρινές. Καλοί οι Βέλγοι, αλλά έλα που θα παίξουν τρία ματς εκτός έδρας: Ρωσία στην Πετρούπολη, Δανία στην Κοπεγχάγη και Φινλανδία πάλι στην Πετρούπολη (κι αν βγάλει κανείς χάρτη ή, ο πιο σχολαστικός, ελέγξει και τα δρομολόγια των φινλανδικών και ρωσικών σιδηροδρόμων, θα διαπιστώσει ότι για τους Φινλανδούς η μετάβαση στην κάποτε τσαρική πρωτεύουσα είναι μια απλή εκδρομούλα).
Ας αφήσουμε προς το παρόν στην άκρη άλλους περίπλοκους παράγοντες, όπως τη χωρητικότητα των γηπέδων, όπου έχουμε χίλιες διαφορετικές καταστάσεις: μόνον οι Ούγγροι δεν έχουν θέσει κανέναν περιορισμό ως προς την πληρότητα του σταδίου της Βουδαπέστης (το αφήγημα στην Ουγγαρία του Όρμπαν είναι «έχουμε όλοι εμβολιαστεί» και μικρή σημασία έχει το ότι τα εμβόλια ήταν το Σπούτνικ και κάτι κινέζικα).
Τι βλέπουμε, λοιπόν, στη γυάλινη σφαίρα; Τίποτε, την τύφλα μας! Πάμε πάλι στα κλασικά, έστω και με λίγη προσοχή στις ιδιαίτερες συνθήκες: Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία που θα παίξει με λίγη προσοχή όλα σχεδόν τα ματς εντός έδρας και κάποια στιγμή μπορεί να ξεπεράσει τα συμπλέγματά της, Ιταλία, που πρέπει κάποτε να επιστρέψει στις επιτυχίες μετά από τόσες αποτυχίες και πρόωρους αποκλεισμούς, ίσως Ισπανία. Από τις πέντε αυτές ομάδες μόνον η Γαλλία δεν θα είναι γηπεδούχος στα ματς των ομίλων. Για εκπλήξεις μη ρωτήσετε. Δεν έχω ιδέα. Το βέβαιο είναι ότι θα υπάρξουν, ίσως και ανάμεσα από τις πιο «εξωτικές» ομάδες που θα συμμετάσχουν στη διοργάνωση (και δεν είναι λίγες).
Το κατάστημα άνοιξε και πάλι, έστω και με μειωμένο ωράριο και προσωπικό, έστω και με εξαιρετικά περιορισμένο κατάλογο εδεσμάτων (κι αυτό δεν είναι πάντοτε εγγύηση ποιότητας, όπως λένε συνήθως για τα εστιατόρια). Σε εσάς τους φίλους αναγνώστες απόκειται να το κρατήσετε ζωντανό με τα σχόλιά σας.
Ο Ρογήρος πάει Μουντιάλ 
Χαίρε Ρογήρε!
Παράξενοι κι απρόβλεπτοι καιροί. Να δούμε τι θα βγει από το λυχνάρι του Αλαντίν. Πάντως θα ευχαριστηθούμε αναρτήσεις, αν μη τι άλλο! 🙂
Χαίρε voulagx, αρχηγέ! Μου κάνεις σεφτέ (ακόμη μια φορά) και πολύ το εκτιμώ! Τώρα για τις αναρτήσεις και την ποιότητά τους κράτα μικρό καλάθι, διότι βρίσκομαι σε φάση τραγική από άποψη εργασιακού φόρτου. Ό,τι μπορώ θα κάνω… όσο μπορείτε κι εσείς θα βοηθήσετε. 😉
Δεν ξέρω τί λες εσύ πάντως το ορεκτικό της έναρξης είναι περίφημο.
Καλό κουράγιο στην κάλυψη και ευχαριστούμε!
Γειά σου, Τσαλαπετεινέ μου! Μια χαρά ήταν το παιχνίδι για ματς πρεμιέρας. Είδες βέβαια πόσο βοηθά να παίζεις εντός έδρας. 🙂 Πάντως, η Ιταλία είναι σε καλή κατάσταση κι εγώ την υπολογίζω πολύ. Νομίζω ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να επιστρέψει στις επιτυχίες.
Καλά για προγνωστικά σίγουρα ούτε λόγος. Αλλά αυτός ο Καντέ να μη πάρει ένα ευρωπαϊκό να κλείσει το θέμα τίτλων όπως ο προπονητής του Ντιντιέ Ντεσαμπ; Πλήρης τίτλων. Όλα τα υπόλοιπα τα πήρε. Ομοίως και άλλοι Γάλλοι όπως ο παβαρ ο ερναντες ο βαραν.
Η Ιταλία πάντως έδειξε καλό πρόσωπο προς το παρόν. Δεν έπαιξε αυτό το φοβικό ποδόσφαιρο που έχουμε συνηθίσει.
Χαίρε Τζέρι αρχηγέ! Καλώς όρισες και στο ιστολόγιο. Πολύ καλή ήταν η Ιταλία απόψε (κι ας μην έχει αληθινό φορ, αλλά αυτό είναι πρόβλημα που γιατρεύεται). Τα περί φοβικού ποδοσφαίρου τα θεωρώ λιγάκι υπερβολικά. Είναι στο στυλ «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα». Η Ιταλία παραδοσιακά παίζει πολύ πιο επιθετικά από κάτι «ομαδάρες» που καμώνονται πως είναι επιθετικές (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε).
Γυρίζει Σπίτι! (It’s coming home!)
Αυτό δεν αποκλείεται. 😉
Χρόνια πολλά και καλή έναρξη! Οι Ιταλοί έχουν να χάσουν από το 2018 και τον αποκλεισμό τους. Δεν ξέρω αν θα πάνε για τα αποτελέσματα ή θα παίξουν πιο άνετα. Πιστεύω ότι η Αγγλία έχει φοβερό υλικό αυτή την στιγμή, φτάνει να φανεί αν θα δουλέψει ως σύνολο. Φοβερό υλικό και για τους Γάλλους που ήδη έχουν μεγαλύτερη εμπειρία συλλογικής δουλειάς. Μακάρι να έχουμε και ωραίες εκπλήξεις!
Ευχαριστώ πάρα πολύ! Καλώς όρισες!
Ειδικά σε αυτή τη διοργάνωση, τους Άγγλους τους υπολογίζω πολύ. Και το υλικό τους είναι καλό και θα έχουν τις ιδανικές συνθήκες για να ξεπεράσουν όλα όσα τους μπλοκάρουν λίγο πριν το τέλος. Για να τους δούμε, βέβαια, και στο γήπεδο (όπως και τους Γάλλους, φυσικά). Από τα σημερινά, περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον το Ρωσία-Βέλγιο, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Χαίρε, Ρογήρε. Έριξα το προγνωστικό μου υπέρ της Πορτογαλίας.
Χαίρε Στάζυμπε! Ευχαριστώ πολύ!
Η Πορτογαλία μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Δυο φορές το ίδιο θαύμα, όμως;
Έριξα μία Ιταλία για το καλό, κυρίως επειδή μου άρεσε ως ομάδα όταν την παρακολούθησα απέναντι στην ταλαίπωρη εθνική μας. Γνωρίζεις τα αισθήματά μου για τους Οράνιε, αλλά κάτι μου λέει ότι εδώ και κάποια χρόνια η δύναμη της περιοχής κείται νοτίως.
Πολύ χάρηκα που αποφάσισες να ακολουθήσεις και αυτό το ευρωπαϊκό αγαπητέ Ρογήρε. Είσαι, κατά το κλισέ, η συνήθεια που έγινε λατρεία!
Χαίρε φίλτατε! Κι εγώ έριξα Ιταλία, πρωτίστως για συναισθηματικούς λόγους (από τις ομάδες που θεωρώ ότι μπορούν να φτάσουν ως το τέρμα, μάλλον μου είναι η πλέον συμπαθής).
> Τι βλέπουμε, λοιπόν, στη γυάλινη σφαίρα; Τίποτε, την τύφλα μας!
Official: Diogo Dalot has been called up to the Portugal national team to replace João Cancelo, who has tested positive for COVID-19
Βοηθάει, όμως, αυτό, γιατρέ;
Την καλημέρα μου!
Χαίρε Ρογήρε!
Σε καταλαβαίνω απολύτως για το μειωμένο ωράριο του καταστήματος, και το μικρό μενού.
Αντιποδοσφαιρικοί οι καιροί, και συλλογικά και ατομικά. Ακόμη δεν έχω αξιωθεί να δω αγώνα.
Χαίρε φίλτατε!
Μια από τα ίδια και για μένα… Φάση τρελού εργασιακού φόρτου και μειωμένου ενδιαφέροντος για τα ποδοσφαιρικά. Άσε που είχα την ατυχία να δω λάιβ το συμβάν του Έρικσεν κι ακόμη δεν έχω ξεπεράσει το σοκ (είδα βέβαια και τον κατάλογο των ποδοσφαιριστών που εγκατέλειψαν τον μάταιο κόσμο μας εντός του αγωνιστικού χώρου. Θυμόμουν μόνο Φοέ και Φέχερ, αλλά είναι δυστυχέστατα πάρα πολλοί). Τέσπα, είναι μια υπόμνηση του τι είναι σημαντικό και πόσο.
Δεν έχεις χάσει και πολλά πράγματα. Μια πολύ καλή Ιταλία, ένα Βέλγιο να κάνει επίδειξη ισχύος (αλλά απέναντι σε μια Ρωσία της οποίας η άμυνα ήταν αστεία – εμείς αν μαζευόμασταν θα παίζαμε καλύτερη άμυνα) κι ένα χορταστικό β΄ ημίχρονο στο Ολλανδία-Ουκρανία.
Εγώ παρακολουθώ αποσπασματικά. Και περιμένω από τον γιο μου να με ειδοποιήσει αν μπει κανένα γκολ. 😉
To 20% των ποδοσφαιρόφιλων (δηλαδή εγώ!) της Λιβύης σουτιέν λα Φράνς! 🙂 Ροζέ Μιλά παιχταράς φορέβα! Κι ό,τι γράψεις καλοδεχούμενο !
Καλώς όρισες και πάλι, αγαπητέ Νεοκίδιε! Να είσαι καλά!
Ναι, καταλαβαίνω την προτίμηση της λιβυκής αντιπροσωπείας, αλλά οι καιροί είναι περίεργοι, δεν βρισκόμαστε στα 2018. Ποια είναι στ’ αλήθεια η κατάσταση της Γαλλίας; Ιδέα δεν έχω. Για να τη δούμε και στο γήπεδο!
Για λόγους που ακόμη δεν έχω ξεκαθαρίσει, πιστεύω πως φέτος θα τα πάνε καλά δυό ομάδες που ποτέ δεν συμπάθησα ούτε υποστήριξα. Η μία είναι η Κροατία, κι ας έχασε το πρώτο της. Η άλλη το Βέλγιο καθεαυτό. Ίδωμεν.
Καλημέρα κι από εδώ!
Καλημέρα και καλώς όρισες!
Το Βέλγιο, για το οποίο είχα χίλιες δύο επιφυλάξεις (δεν θεωρώ πως έχει στόφα μεγάλης ομάδας για να λυγίσει σίδερα στις κρίσιμες στιγμές), έχει εξαιρετικό υλικό και ξεκίνησε εντυπωσιακά.
Η Κροατία, που αποτελεί μία από τις διαχρονικές ποδοσφαιρικές μου συμπάθειες (ας μη βάλουμε τα ιστορικά και τα πολιτικά στην εξίσωση, παρακαλώ), αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες στη διαχείριση της εποχής μετά το επίτευγμα του 2018. Δεν είναι πια σε τόσο καλή κατάσταση κι ακόμη δεν με πείθει. Αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
Ειναι ωραίο που συνεχίζουν οι θεσμοί, έστω και με περιορισμένο ωράριο!
Με τη Γαλλία θα είμαι εγώ.
Χαίρε Νίκο!
Τουλάχιστον τηρήθηκε μια παράδοση 11 χρόνων. Κατά τα λοιπά, να δούμε. 😉
Με την Κροατία συμβαίνει ένα μυστήριο που αφορά τον Ολυμπιακό. Για λόγους που δεν μου είναι σαφείς, ενώ όλες οι μεγάλες ομάδες έχουν κατά καιρούς φέρει αρκετούς παιχταράδες ή έστω αξιοπρεπείς παίκτες από την Κροατία, ο Ολυμπιακός έχει αποτύχει παταγωδώς στην αγορά αυτή. Με μοναδική εξαίρεση τον Νοβοσέλατς (για τον οποίο δεν έχω εικόνα και ανάμνηση αλλά έχω ακούσει και διαβάσει τα καλύτερα), οι ελάχιστοι Κροάτες που έχει φέρει ο Ολυμπιακός είναι παλτά ολκής (Μπούτινα, Μίλιτς, Ρέζιτς, ούτε η μάνα τους δεν τους θυμάται), ενώ όποτε έχει μεταγραφικό στόχο αξιόλογο Κροάτη παίκτη δεν καταφέρνει τελικά να τον φέρει.
Αυτή η οπαδική παράμετρος ίσως παίζει ρόλο στην παραδοσιακή αντιπάθειά μου για την Κροατία (που κατά τα άλλα έχει μάλλον ιστορικά κίνητρα).
Κύριε Ρογήρε, να μάς δώσετε και τις στοιχηματικές προβλέψεις των μπούκς για να ξέρουμε ποιόν να ποντάρουμε για ένα καλό χαρζιλίκι
Λυπούμαι, αλλά τέτοια πράγματα δεν τα κατέχω. Για μένα ο στοιχηματισμός σκοτώνει κάθε χαρά παρακολούθησης του παιχνιδιού. Και στις προβλέψεις αποτυγχάνω πάντα.
Τα οικονομικά για το Ευρωστάδιο δεν αποδείχτηκαν εύρωστα
Χαίρε αγαπητέ Μιχάλη! Καθόλου, όπως φάνηκε. 🙂
Είναι πολύ αισιόδοξο το μήνυμα της επιμονής, παρά τις αντιξοότητες, η οποία οδήγησε στο άνοιγμα του μαγαζιού!
Ακόμη δεν πρόκανα να δω ματς, αλλά πιστεύω ότι ένας αντικειμενικός θεατής θα …πρέπει να είναι με το Βέλγιο ή (το πολύ) με την Ισπανία! 😆
Ευχαριστώ πάρα πολύ, φίλτατε!
Ωραίες και οι δύο ομάδες… αλλά υπάρχει τελικά αντικειμενικός θεατής; 😉
Βεβαίως και υπάρχουν, φερειπείν εγώ και οι συνοδοιπόροι ρέκτες των αληθινών συγκινήσεων του αθλήματος υποστηρικτές του Βελγίου σήμερα και της Ισπανίας διαχρονικά! 😆 . ΥΓ. Πολύ χάρηκα για το άνοιγμα και αναμένω με ενδιαφέρον τον διάλογο ..κατά τον ρου τον γεγονότων!. Είδα χθες (ήταν το πρώτο ματς που κατάφερα να δω) το Γαλλία – Γερμανία και το αυτό που μου έμεινε είναι ότι ή εγώ ξεσυνήθισα να βλέπω ματς ή όντως μετά από 1 χρόνο, άλλαξαν πολλά, πολλά όμως!
Αν και μπαίνω πολλά χρόνια στο αξιόλογο ιστολόγιό σου, (αραιά είναι η αλήθεια) σχεδόν από τότε που ξεκίνησα και στου Σαραντάκου, είναι η πρώτη φορά που γράφω σχόλιο.
Θεωρώ πως ο σκοπός, είναι «ιερός» 😄 η διατήρηση του θεσμού.😁Ψηφίζω Γαλλία με το σκεπτικό πως, αν πιάσει το 50% της απόδοσης που είχε στο π.κ, θα το πάρει για πλάκα.
Βέβαια δεν θα δώ πολλά παιχνίδια, μερικά ημίχρονα κι ίσως ολόκληρο τον τελικό. Γενικά, είναι άλλα τα αθλήματα που με συναρπάζουν.
Καλή δύναμη για να συνεχίσεις την όμορφη προσπάθειά σου.
Ευχαριστώ πολύ, Λάμπρο, για τα καλά σου λόγια και τη συμμετοχή σου! Καλώς όρισες ως σχολιαστής!
Και κατανοώ απόλυτα την άποψη ότι άλλα αθλήματα είναι αυτά που σε συναρπάζουν.
Άντεξε κανείς να δει τον πονόματο Ισπανία -Σουηδία; Η καλύτερη διαφήμιση για κολλύρια! …
Οι Ισπανοί είναι ικανοί να παίζουν αυτό το τσικι-τσίκι,τάκα-τάκα με τον ίδιο βαρετό ρυθμό χωρίς να αυξομειώνουν τέμπο για 50 ημίχρονα… Έλεος ρε Λουίς Ενρίκε!
Αει να δούμε και τς Γάλλοι με τσ Τευτόνοι σήμερα. Δεν μπορεί! Καλύτερο θα είναι.
Δεν παλεύεται το πάσα πάσα της Ισπανίας. Και σήμερα με την Πολωνία όλο πάσες ανούσιες.
Ρογήρε, αν επιτρέπεται κι ένα σχόλιο για το Κόπα Αμέρικα.
Η Αργεντίνα μας κατάντησε να παίζει εδώ και κάποια χρόνια το μεγαλύτερο ντέρμπι της με τη Χιλούλα… (για όνομα δηλαδή).
Πιστεύω ότι η Βραζιλία θα πάρει αυτό το (άθλιο) Κόπα Αμέρικα περπατώντας…
Αχ, φίλε Νεοκίδιε… Αρνούμαι να σχολιάσω το Κόπα Αμέρικα, αρνούμαι πλέον να σχολιάσω την Αλμπισελέστε, η πίκρα είναι τεράστια…
Τώρα για το Ισπανία-Σουηδία τι να σου πω; Έπρεπε να το έβαζε ο μικρούλης από την Ερυθραία (ή ο Μπεργκ στο β΄) για να γελάγαμε πραγματικά. Αλλά να έχεις σε κάποιο σημείο κατοχή 83-17, όπως η Ισπανία, και να μη βάζεις γκολ είναι όντως αξιοσημείωτο. Δεν με πείθει προς το παρόν η ομάδα της Ιβηρικής, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Γαλλία Γερμανία 1-0
Γαλλία: Έχω παιχταράδες για να ρίξουν στο ρελαντί 4 γκολ, αλλά ας παίξω ένα ψιλοκατενάτσιο, γιατί ζαμανφού!
Γερμανία: Παίζω φουλ «επιθετικά» , αλλά ουσιαστικά χεσμένα (παρντόν!) και …ΧΩΡΙΣ επιθετικούς! (Για στράικερ , ούτε λόγος!)
Διαιτητής: Είμαι γίγαντας και θα αφήσω το παιχνίδι να γίνει κατς άμα λαχει , κι αν πεθάνει και κανένας , ε! Ας πρόσεχε!
VAR: αηδία πια… αφήστε ρε και καμιά τρίχα να πέσει κάτω.
Αυτά.
@ Νέο Kid: 1. Μα, έτσι παίζει η Γαλλία. Δίνει χώρο στον αντίπαλο και κάνει 4-5 αντεπιθέσεις φαρμάκι με τους παιχταράδες που λες. Δεν έχω ιδέα για το τι θα συνέβαινε αν έπαιζε φουλ επίθεση. Μήπως κάτι ξέρουν και οι ίδιοι; (υποθέσεις κάνω, δεν είμαι βέβαιος για τίποτε).
2. Η Γερμανία δεν φαίνεται να έχει τόσο καλή (ή έστω αποτελεσματική) φουρνιά παιχτών προς το παρόν. Η επίθεσή της έχει όντως πρόβλημα. Μάλλον δεν πάει για μεγάλα πράγματα σε αυτό το Ευρωπαϊκό (εκτός κι αν της κάτσουν οι συγκυρίες).
3. Δεν είναι ο πρώτος διαιτητής που αφήνει το παιχνίδι να γίνει σκληρό, Όσο για το VAR, σκέψου τι θα λέγαμε έτσι και δεν υπήρχε. Εδώ και με αυτό και βλέπεις ότι υπάρχουν φάσεις που χρήζουν ερμηνείας (λ.χ. το πέναλτυ που ζήτησαν οι Γάλλοι).
@ Αναγνώστη Αθηναίο: Έχω την κακή συνήθεια να κρίνω από τον εαυτό μου. Όλο και κάποιος (κουφός) παράγοντας θα υπάρχει για να αντιμετωπίζω την α΄ ή τη β΄ ομάδα με μεγαλύτερη συμπάθεια απ’ ό,τι τη γ΄ ή τη δ΄. 🙂 Αν άλλαξε το ποδόσφαιρο; Δεν είμαι βέβαιος, δεν έχω δει κάτι νέο σε αυτή τη διοργάνωση. Αν μου πεις ότι ίσως οι επιπτώσεις της πανδημίας δεν βοηθούν καθόλου, θα συμφωνήσω. Ίσως, όμως, να εννοείς κάτι διαφορετικό (θα τη συνεχίσουμε τη συζήτηση, είναι βέβαιο). Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά λόγια!
Εγώ είμαι με τους Βλάχους που ρίξανε δύο τεμάχια στους Τούρκους. 🙂
Es ist zeit für Rache που σημαίνει είναι ώρα για εκδίκηση. Η αρμάδα του Χουμελς του Νοιερ και του Μίλλερ που την είχαν ξεγραμμενη μετά το πρώτο ματς με τη Γαλλία δηλώνει παρών. Raussss raussss schnellll schnellll.
Βουδαπέστη πωρωση. Το Σπούτνικ έκανε θαύματα. Γεμάτα τα γήπεδα.
Ξύπνησε ο λεβαντοφσκι.
Χαίρε Τζέρι!
1. Δεν είναι για πέταμα η Γερμανία επειδή έχασε από τη Γαλλία… και παίζει κι εντός έδρας όλα τα ματς. Έ, να μην αντιδράσει;
2. Οποιοδήποτε εμβόλιο θα έκανε θαύματα αν οι αρχές αποφάσιζαν να είναι όλα τα γήπεδα γεμάτα. Αλλά… Βλέπεις, όμως, τι διαφορά κάνει το γεμάτο γήπεδο.
3. Και πολύ άργησαν οι Πολωνοί και ιδιαίτερα αισιόδοξος για πάρτυ τους δεν είμαι. Τουλάχιστον, όμως, έμειναν ζωντανοί.
4. Η Ισπανία είναι εκνευριστική με αυτό το πράγμα που έχω την μπάλα διαρκώς στα πόδια μου, αλλά δεν ξέρω τελικά τι να την κάνω. Και παίζουν και στο γήπεδό τους. Και, κουτσά-στραβά μάλλον θα προκριθούν (όχι ότι θα με χάλαγε έτσι και δεν…). 😉
Ομολογώ ότι το χθεσινό ντορτι δεν το περίμενα για κανένα λόγο. Όσο προβλεπόμενο ήταν το γλυκό 0-0 στο Αγγλία – Σκωτία, άλλο τόσο απρόβλεπτο ήταν το 2-4. Θες ότι παραδοσιακά οι ομάδες του Σάντος είναι σφιχτές πίσω (η χαρά του under για να μιλήσουμε και στοιχηματικα), θες ότι έχω μια τεράστια απέχθεια στους Γερμανούς και στον ελιτισμό που πρεσβεύουν (βλ. Δηλώσεις Mueller, για τους αγώνες με το Σαν Μαρίνο), ειλικρινά ήθελα/ήλπιζα/ευχομουν να φάνε ένα τριμπαλο χθες από τον Κριστιάνο τον Κοκακολοκτονο και να πάνε σπίτια τους να αρχίσουν τη γκρίνια και να έχουμε λίγο πιο εύκολη αποστολή εμείς οι υπόλοιποι. Αλλά όχι, εκεί να μας το βγάλουν από τη μύτη…
Καλημέρα! Έλεγα να ανεβάσω νέα ανάρτηση. Ελπίζω να το κάνω, αν το επιτρέψουν οι (λιγοστές) δυνάμεις μου.
Άμα τραγουδάς το «Flower of Scotland» και έχεις απέναντι ακριβώς τους Άγγλους, μπαίνεις στο γήπεδο και τρως σίδερα. Νομίζω ότι η συμπαθής Σκωτία «έσωσε» το ευρωπαϊκό της, ασχέτως του τι θα κάνει με την Κροατία (χλωμό το βλέπω να κερδίζει). Μου θυμίζει λίγο Παναθηναϊκό. Αποτυγχάνεις σε όλους τους στόχους, αλλά λες «ναι, αλλά στο Καραϊσκάκη τους παίξαμε στα ίσα κι είχαμε και τις καλύτερες ευκαιρίες». 😉 [πόσο απογοητευτική εμφάνιση, όμως, για μια δυνητική διεκδικήτρια τίτλου, όπως η Αγγλία].
Το ντόρτι δεν με εξέπληξε τόσο, γιατί οι Γερμανοί έπρεπε να αντιδράσουν. Και πώς να πάνε σπίτι τους, όταν ήδη παίζουν σε αυτό. 😉
Πάντως, με αυτά κι εκείνα και δεδομένου ότι λογικά με 4 βαθμούς προκρίνεσαι, έστω και ως τρίτος, οι μόνοι που δεν έχουν ελπίδες είναι οι φιλότιμοι αλλά άπειροι Βορειομακεδόνες και οι προβληματικοί Τούρκοι (περιμέναμε το δίδυμο της Λιλ να τους οδηγήσει στην επιτυχία, αλλά αμφότεροι είναι σκασμένοι – ενώ η ομάδα και ο άθλιος τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε το κρίσιμο ματς με την Ουαλία δείχνει την ύπαρξη πολλών και σοβαρών προβλημάτων).
Δεν υπάρχει καλύτερο χαλαρωτικό και ηρεμιστικό, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, από την …Ισπανία! Ένα τεταρτάκι (άμα αντέξεις…) και σε έχει πάρει ο ύπνος γλυκά! 🙂
Στους Πορτογάλους νομίζω ότι βγήκαν τα πατροπαράδοτα συμπλέγματα με τους «Υπερβόρειους» και δή του Τεύτονες , οι οποίοι όμως και παρά την τεσσάρα (που είχε και μεγάλη δόση πατροπαράδοτης κωλοφαρδίας…) είναι απλώς μια φούσκα που θα ξεφουσκώσει γρήγορα θεωρώ.
Φράνς ακόμα πρώτο φαβορί για μένα. Ιτάλια δεύτερο. Δεν ξεγράφω Πορτογάλους και (Θεός φυλάξει!!) Ισπανούς.
Για να παραφράσω τον Αστερίξ είναι τρελοί αυτοί οι Δανοί. Συνεχίζω να έχω πάντως πρώτο φαβορί Ιταλία δεύτερο Ολλανδία τρίτο Βέλγιο. Άντε στο επόμενο Γιούρο όμιλος του θανάτου Βέλγιο Ολλανδία Λουξεμβούργο Γαλλία η Γερμανία Ελβετία.
🙂 Ναι, ειδικά με το Λουξεμβούργο. 🙂 [είδες πόσο ζορίστηκαν απόψε οι Ιταλοί; πολύ φτηνά τη γλίτωσαν από μεγάλο κάζο]
Όπως θα είδες, δίχως τον Γκιγκς, ποιος να βάλει την ομάδα να παίξει μπαλίτσα;
Στάζυμπε, ειλικρινά αναρωτιόμουν αν αυτό το πράγμα ήταν ομάδα ποδοσφαίρου. [η εθνική Ελλάδας στα χειρότερά της έπαιζε διαστημική μπάλα σε σχέση με τη σημερινή Ουαλία 🙂 ]