Χάρτης της Ισλανδίας από τον Αβραάμ Ορτέλιους, περίπου 1590
Η Ισλανδία δεν είναι η καλύτερη ομάδα αυτού του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η πιο θεαματική. Είναι, μάλιστα, η ομάδα με το μικρότερο ποσοστό κατοχής ανά παιχνίδι από τις 24 που συμμετείχαν (στον αγώνα με τους Άγγλους έκανε ρεκόρ, φτάνοντας στο «δυσθεώρητο» 37 %). Η ομάδα που σουτάρει λιγότερο από τις 24. Και η έκπληξη που πέτυχε δεν είναι τελικά και τόσο μεγάλη, αν λάβουμε υπόψη την πραγματική αξία του αντιπάλου της. Ο οποίος τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει καταφέρει ν’ αποκλείσει σε αναμέτρηση νοκ άουτ μόνο τον συμπαθή, πλην όμως περιορισμένων φιλοδοξιών και δυνατοτήτων, Ισημερινό. Γιατί, επομένως, να αρχίσουμε με την Ισλανδία;
Επειδή η Ισλανδία είναι ομάδα που ξεπερνά τον εαυτό της και τις δυνατότητες που θεωρητικά είχε. Επειδή ο τρόπος παιχνιδιού της (μακρινές μπαλιές, ακόμη κι από τον τερματοφύλακα προς τους επιθετικούς, πλάγια άουτ κ.λπ.), μολονότι αρχαϊκός, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός. Επειδή έχει επιτυχίες στην πρώτη της συμμετοχή σε μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση. Επειδή επιλέγει τους διεθνείς της από έναν απίστευτα μικρό πληθυσμό . Επειδή το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να είναι το πιο δημοφιλές άθλημα χάρη σε τέτοιες όμορφες ιστορίες, στις οποίες ο Δαυίδ κατατροπώνει τον Γολιάθ. Το ότι ο Γολιάθ εν προκειμένω ήταν κουτσός θα κάνουμε ότι το ξεχνούμε.
![Ράγκναρ Σίγκουρντσσον [πηγή: The Guardian/ φωτογραφία: Xinhua/Rex/Shutterstock]](https://rogerioscoupedumonde.files.wordpress.com/2016/06/ragnar-sigurdsson.jpg)
Ράγκναρ Σίγκουρντσσον [πηγή: The Guardian/ φωτογραφία: Xinhua/Rex/Shutterstock]
Είναι, πάντως, αδικία να λέμε ότι ο Χότζσον δεν παίρνει σωστές αποφάσεις. Μετά τον αποκλεισμό παραιτήθηκε…
Αριστούργημα τακτικής
Το λέει κι η Γκαζέτα που κάτι ξέρει παραπάνω. Και οργάνωσης, δουλειάς, μελέτης και πολλών πραγμάτων ακόμη. Στο δεύτερο κρίσιμο παιχνίδι στο οποίο αγωνίστηκε με σοβαρότητα, η Ιταλία ήταν σαρωτική. Κατάπιε τους ανήμπορους Ισπανούς κι αν ήταν περισσότερο εύστοχη, τότε θα είχε πάρει την απόλυτη εκδίκηση για τον χαμένο τελικό του 2012. Καμία αμυντική τακτική: η Σκουάντρα Ατζούρρα κάλυψε όλους τους χώρους του γηπέδου, προκαλώντας ασφυξία στην άτυχη αντίπαλό της. Μόνο θαυμασμός αξίζει σε αυτήν την ομάδα, της οποίας η αξία είναι πολλαπλάσια του αθροίσματος της ατομικής αξίας των παικτών που την απαρτίζουν. Δικαίως τρελάθηκε ο Κόντε μετά το τέλος του αγώνα.
![Αντόνιο Κόντε [φωτογραφία: Wikipedia/ Clément Bucco-Lechat]](https://rogerioscoupedumonde.files.wordpress.com/2016/06/antonio_conte_1.jpg)
Αντόνιο Κόντε [φωτογραφία: Wikipedia/ Clément Bucco-Lechat]
Η Γαλλία προσπαθεί, αλλά δεν μπορεί να βρεί τον καλό εαυτό της. Παίρνει, βέβαια, τα αποτελέσματα που χρειάζεται, αλλά με ζόρι. Απέναντι στους ψυχωμένους, αλλά χωρίς ποδοσφαιρική ποιότητα, Ιρλανδούς, το ματς στραβώνει με το ξεκίνημα (πόσες αμφιβολίες κουβαλάει στο μυαλό του ο Πογκμπά;) και χρειάζεται τελικά το αστέρι κι η ποδοσφαιρική ευφυΐα του Γκριζμάνν για να ανατραπεί το σκορ.
Υγιεινός περίπατος
Η εμφάνιση και το αποτέλεσμα λένε ότι η Γερμανία ανέβασε στροφές. Εγώ λέω να περιμένω κάποιον πιο σοβαρό αντίπαλο. Μπράβο, φυσικά, στους Γερμανούς για την εμφάνιση, αλλά ο αγώνας θύμιζε κάτι αναμετρήσεις Πανθρακικού-Ολυμπιακού, μείον τις βραβεύσεις βετεράνων. Αναρωτιέμαι, δηλαδή, γιατί κατέβηκαν οι Σλοβάκοι στο γήπεδο, αφού δεν είχαν σκοπό να διεκδικήσουν τη νίκη, αλλά είχαν αποδεχθεί την ήττα τους πριν καν αρχίσει το παιχνίδι.
Αδικία (λίγο)
Μου αρέσει ο τρόπος που αναπτύσσεται αυτή η εθνική Ουγγαρίας, βάζοντας πάντα τη μπάλα κάτω. Το προσπάθησε μέχρι το 80΄ και στο παιχνίδι με τους Βέλγους. Αν είχε έναν επιθετικό περιωπής που να κάνει το γκολ πιο εύκολο θα είχε ισοφαρίσει. Δεν τον έχει, όμως. Οπότε, ας πρόσεχε. Ας πρόσεχε πώς τοποθετείται η άμυνά της στα στημένα (στο πρώτο γκολ των Βέλγων, αυτό που καθόρισε τον ρυθμό του αγώνα, αμύνεται με… ζώνη, με αποτέλεσμα να αφήσει αντιπάλους εντελώς αμαρκάριστους)! Ας πρόσεχε να μη δώσει χώρους στο Βέλγιο.
Διότι αν το Βέλγιο μπορεί να κάνει κάτι με εξαιρετικό τρόπο, αυτό είναι οι αντεπιθέσεις όταν ο αντίπαλος της αφήνει ελεύθερους χώρους. Και η Ουγγαρία στο τελευταίο δεκάλεπτο άφησε πάρα πολλούς. Το Βέλγιο είχε αυτή τη φορά την τύχη (και την ικανότητα) να προηγηθεί νωρίς και να διαχειριστεί το ματς από θέση ισχύος. Στο τέλος έκανε επίδειξη ικανοτήτων και πλούτου του έμψυχου δυναμικού του. Βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη διάκριση που μπορεί σαφώς να είναι κι ο τελικός (κι εκεί, ας προκύψει ό,τι θέλει).
Φάσεις με το στανιό
Η ενδοβρετανική αναμέτρηση, δυο ημέρες μετά το δημοψήφισμα του Μπρέξιτ, δεν απαιτεί λεπτομερείς αναλύσεις. Ήταν ένα κακό και πολύ νευρικό παιχνίδι, χωρίς καθόλου φάσεις. Η Ουαλία χρειάστηκε ένα αυτογκόλ για να κάμψει την αντίσταση μιας πολύ λιγότερο ταλαντούχας αντιπάλου. Ο ρόλος του φαβορί δεν της πάει καθόλου μάλλον. Οι Βορειοϊρλανδοί θα μείνουν με το παράπονο και την απορία γιατί ο προπονητής τους δεν χρησιμοποίησε έστω και για λίγο τον εμβληματικό Γουίλ Γκριγκ.
Η Πολωνία επιστρέφει;
Η Πολωνία αποτελεί αρκετά ενδιαφέρουσα περίπτωση ομάδας. Αναπτύσσεται καλά από τα άκρα (Μπουαστσυκόφσκι-Πίστσεκ από τα δεξιά, Γκροσίτσκι-Γεντζέιτσυκ από τα αριστερά), τα στόππερ της (Πάζνταν, Γκλικ) κάνουν πολύ καλό ευρωπαϊκό, ο Κρυχόβιακ είναι σε φόρμα, ο τερματοφύλακάς της (Φαμπιάνσκι) είναι εξαιρετικός. Ο μόνος που λείπει από τον πίνακα των φορμαρισμένων είναι εκείνος που θα αποτελούσε την αιχμή του δόρατος της ομάδας, ο Λεβαντόφσκι που, ενώ επιχειρεί αρκετά σε κάθε παιχνίδι, δεν του βγαίνει απολύτως τίποτε.
Γιάκουμπ Μπουαστσυκόφσκι
Έστω κι έτσι η Πολωνία διαχειρίστηκε υποδειγματικά το παιχνίδι με την Ελβετία… μέχρι το 70ό λεπτό. Μπήκε πιο δυνατά, είχε ευκαιρίες, κι ακόμη κι όταν οι Ελβετοί ισορρόπησαν τον αγώνα, ήταν εκείνη που έκανε τις πιο ουσιαστικές φάσεις και κατόρθωσε να ανοίξει το σκορ. Μετά μίλησε η κόπωση. Κι η αβλεψία του Ναβάλκα που δεν προσπάθησε καν να φρεσκάρει την ομάδα του (ο άνθρωπος περίμενε φαίνεται την παράταση για να κάνει αλλαγές – πάλι καλά που δεν το πλήρωσε).
Η Ελβετία μπορεί να κατηγορηθεί επειδή ποτέ δεν φτάνει στην υπέρβαση. Τα λογικά κι αναμενόμενα τα κάνει πάντα και με σχετική επιτυχία. Κάτι οι αλλαγές, κάτι το ξεφούσκωμα του αντιπάλου, πήρε το πάνω χέρι κι ισοφάρισε τελικά με αυτό το γκολ-ποίημα του Σατσίρι, το πιο όμορφο ίσως της διοργάνωσης μέχρι τώρα. Αλλά ως εκεί. Μπορούσε να συνεχίσει την πίεση και να κάνει τη διαφορά στην παράταση. Δεν το έκανε. Και στα πέναλτυ δικός της ήταν ο μοναδικός παίκτης που λύγισε από το άγχος.
Κακοποίηση του ποδοσφαίρου και άλλα εγκλήματα
Όταν έχεις την καλύτερη, την πιο ταλαντούχα, την πιο φορμαρισμένη ομάδα, είναι έγκλημα να μην πάρεις τα λογικά ρίσκα για να κερδίσεις το παιχνίδι. Η Κροατία αρκέστηκε σε ένα επιφυλακτικό, φοβισμένο παιχνίδι και τελικά το πλήρωσε. Σημαντική η ευθύνη του προπονητή της. Εκτός των άλλων, χρεώνεται και με σφάλματα ως προς την κατάρτιση της ενδεκάδας: στο παιχνίδι με την Ισπανία οι Κάλινιτς και Πιάτσα είχαν δείξει πολύ καλά στοιχεία για να μείνουν αυτή τη φορά στον πάγκο, παραχωρώντας τις θέσεις τους στον ντεφορμέ Μάντζουκιτς και τον άχρωμο και άοσμο Μπρόζοβιτς.
Η Κροατία ξύπνησε πολύ αργά. Στο 110΄. Έκανε ευκαιρές. Μόνο που στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο η όποια στραβή πληρώνεται αμέσως. Η Κροατία δέχεται το γκολ στη μοναδική φάση των Πορτογάλων, αμέσως μετά το δοκάρι της! Έχει ευκαιρίες ακόμη και στα τρία λεπτά που πρόκειται να παιχτούν, αλλά ο νεαρός Πιάτσα έχει την αφέλεια να προσπαθήσει να σταθεί στα πόδια του μετά το πέναλτυ που του κάνουν οι Πορτογάλοι, ενώ ο Βίντα δεν βρίσκει στόχο ούτε και στην τελευταία προσπάθειά του. Η καλύτερη ομάδα αποκλείεται. Αλλά τις ευθύνες πρέπει να τις αναζητήσει στον ίδιο της τον εαυτό.
Βλέποντας την άμυνα-παιδική χαρά του αγώνα με τους Ούγγρους, ο Σάντος άλλαξε την ομάδα του ριζικά. Τέσσερα νέα πρόσωπα μεταξύ των αμυντικογενών του. Μπετονάρισμα. Εικόνα απωθητική για τον θεατή, αλλά τελικά αποτελεσματική. Το αποτέλεσμα το πήρε. Μαζί με την προοπτική της μεγάλης διάκρισης που διαφαίνεται. Με τις συνθήκες αυτές, ίσως και να μην έχει σημασία (για κάποιους) η μέτρια εικόνα της ομάδας.
Οι προημιτελικοί αναμένονται αμφίρροποι, όπως αρμόζει στο στάδιο αυτό της διοργάνωσης. Οι Πορτογάλοι ξεκινούν ως φαβορί, λόγω παράδοσης και βάρους φανέλας, αλλά πρέπει να προσέξουν. Οι Βέλγοι είναι ίσως το πιο ισχυρό φαβορί απέναντι στους άπειρους Ουαλούς, αλλά τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί λαμβανομένων υπόψη των μειονεκτημάτων του φαβορί και των αρετών του αουτσάιντερ. Η Ιταλία είναι ως τώρα εντυπωσιακή. Ο λόγος που δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ήδη περάσει στον επόμενο γύρο είναι ακριβώς η ιδιαίτερη ταυτότητα της εθνικής Γερμανίας. Που δεν πρόκειται να παρατήσει κανένα παιχνίδι, όσο δύσκολο κι αν δαγράφεται πριν αρχίσει ή κατά τη διάρκειά του. Οι διοργανωτές Γάλλοι έχουν την υποχρέωση να προκριθούν, λόγω έδρας και ποδοσφαιρικής αξίας των μονάδων τους. Αλλά το πολεμικό των Βίκινγκ έχει σαλπάρει και τίποτε δεν το σταματά. Κι αυτοί ξέρουν καλά από πλοήγηση στον Σηκουάνα και πλιάτσικο.
Ο Ρογήρος πάει Μουντιάλ 
Φαν της Ισλανδίας (στην τύχη και από πείσμα) είχα δηλώσει εξαρχής. Χου λοιπόν (που πλασάρεται από τα ΜΜΕ ως υποτιθέμενη πολεμική κραυγή των Βίκινγκς ενώ πρόκειται μάλλον για τρόπο γηπεδικού πανηγυρισμού που δανείστηκαν πριν από λίγα χρόνια από μια σκωτσέζικη ομάδα, σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ που κάπου πήρε το μάτι μου).
Για τον Σάντος και τον Ρονάλντο έχω επίσης πλειστάκις εκφραστεί, οπότε επίσης είναι σαφές ότι είμαι με τον Λεβαντόφσκι που επιτέλους σκόραρε.
Μ΄ έβαλες να ψάχνω, τέτοια ώρα. 🙂 Λοιπόν, όπως διαβάζω, η πολεμική κραυγή των Σκανδιναβών ήταν «herop» (Régis Boyer «Les Vikings – Histoire, Mythes, Dictionnaire», εκδ. Robert Laffont, Παρίσι, 2008, σελ. 342) κι όχι βεβαίως «χου».
Ο Λεβαντόφσκι ξεμπούκωσε, αλλά, δυστυχώς για μας τους πολωνόφιλους, ξύπνησε κι ο μικρός Ρενάτο των Πορτογάλων, Για να δούμε (το έχω «παίξει» 2-1 για τους Πολωνούς).
Προς το παρόν, βλέπουμε κακοποίηση του αθλήματος. Μεγαλύτερη ζημιά από αυτήν που κάνει ο Ρονάλντο στην Πορτογαλία, δεν μπορώ να θυμηθώ. Πρέπει να έχει την πιο προβλέψιμη επιθετική ανάπτυξη που έχει καταγραφεί στα χρονικά της στρογγυλής θεάς.
Ουδείς λόγος για ανησυχία. Ο Σάντους δείχνει το δρόμο στο Ρουνάλδου για τον τελικό.
Διαβάζω μια ανάλυση για τον πιτσιρικά Πορτογάλο, που πήρε δυο ρεκόρ από τον μισητό με το μαλλί playmobil (το ρεκόρ του νεότερου παίκτη που αρχίζει βασικός στην εθνική Πορτογαλίας κι εκείνο του νεότερου σκόρερ της).
60/64 επιτυχημένες πάσες (ποσοστό που συνήθως πιάνουν μόνο τα αμυντικά χαφ που πασάρουν με ασφάλεια στα τρία μέτρα), από τις οποίες 34/35 πάσες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Υποδέχτηκε την μπάλα 68 φορές, περισσότερες από τον Καρβάλιο που αυτός είναι ο ρόλος του. 7/13 επιτυχημένες ντρίπλες, 12 φορές άρχισε κατοχή για την Πορτογαλία, τρία κλεψίματα. Α, και ένα εντυπωσιακό γκολ, κι ένα άριστα εκτελεσμένο πέναλτι. Γρήγορος, μαχητικός, πολύ δυνατός, μυαλωμένος, δεν βλέπω να του λείπει κάτι. Κι είναι σκάρτα 19.
@ Mindkaiser: μετά το αίσχος του Κροατία-Πορτογαλία, το χτεσινό ήταν θεαματική ματσάρα. 🙂 Επιπλέον, δεν νομίζω ότι ο Κριστιάνο καταστρέφει το παιχνίδι της ομάδας του τόσο όσο ο Ζλάταν της Σουηδίας. Ας είχε επιτελικό της προκοπής και πραγματικό φορ η Πορτογαλία κι όλα θα ήταν μια χαρά.
@ Νεοκίδιος: θεϊκό! Εύγε! Χαλαρά πάει ο Φερνάντο για τελικό. Κι εκεί το μισό-μηδέν μπορεί να έρθει άνετα. 😉
@ π2: Το ωραίο είναι ότι σε όλα τα υπόλοιπα ματς που είχε μπει ως αλλαγή, ο Ρενάτο Σάντσες δεν είχε δείξει απολύτως τίποτε. Σε σημείο που αναρωτιόμουν τι του βρήκε η Μπάγερν κι έσκασε τόσα μύρια (θα μου πεις η Μ. Γιουνάιτεντ είχε σκάσει ανάλογο ποσό για αυτήν την παλτουδιά τον Μαρσιάλ.
Τι είδαμε όμως απόψε; Πολλά μπράβο στους Ουαλούς που υπερέβησαν εαυτούς και πήραν πανάξια την πρόκριση.
Για το Βέλγιο τι να πεις; Παίζεις στη Λιλλ, άρα ουσιαστικά εντός έδρας, έχεις πολύ πιο ταλαντούχες μονάδες, προηγείσαι από νωρίς στο σκορ. Τι άλλο θες για να καθαρίσεις το ματσάκι;
Καταδικαστικές οι απουσίες στην άμυνα. Το δίδυμο Ζορντάν Λουκακού-Ντενάγερ δεν κάνει για αυτό το επίπεδο. Ο Ναϊνγκολάν βάζει γκολάρα, αλλά φέρει μεγάλη ευθύνη για το γκολ της ουαλικής ισοφάρισης (αυτός αφήνει τον Γουίλιαμς αφύλαχτο), ενώ στο β΄ ως επιτελικός είναι απλώς ανύπαρκτος (τι έμπνευση κι αυτή του Βιλμότς). Γενικά, άμυνα που υστέρησε φοβερά, κέντρο χωρίς καμία έμπνευση, τεράστιο έλλειμμα όταν η ομάδα πρέπει να κυνηγήσει στο σκορ.
Κλάιγονταν οι Βέλγοι δημοσιογράφοι, «έχουμε πολύ περισσότερο ταλέντο από την Ουαλία, πολύ περισσότερο από την Πορτογαλία, το είδαμε…». Σόρρυ, εγώ δεν το είδα. Να το δείχνατε και μέσα στο γήπεδο. Προφανώς νομίσατε ότι έχετε ήδη προκριθεί στον τελικό κι ότι θα περάσετε χαλαρά όλα τα μικρά. Έμ, δεν αντιμετωπίζονται έτσι οι αγώνες τέτοιου επιπέδου.
Όλοι λένε για το δεύτερο γκολ (γκολάρα, δεν το συζητάμε!) αλλά το τρίτο ήταν πιο εντυπωσιακό. Σεντερφορίσιο! του παλιού καιρού. Και καμία ευθύνη δεν έχει ο Κουρτουά,παρότι γράφουν διάφοροι . Και στα 3 γκολ τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ ,με την άμυνά του απούσα.
Κάνω μια πρόβλεψη. Τελικός: Γαλλία-Πορτογαλία
Μα και το δεύτερο ήταν σεντερφορίσιο του παλιού καιρού (βέβαια, μόνον τον παλιό καιρό έβρισκες και τέτοιες άμυνες να της πάρεις και να της σηκώσεις με δυο κινήσεις). 🙂 Ποια ευθύνη να έχει για τα γκολ ο Κουρτουά; Αυτοί που έπαιξαν στη βελγική άμυνα απόψε ήταν για τα θηρία.
[άσε τι πρόβλεψη να κάνω; θα βγει το αντίθετο 🙂 ]
Συμφωνώ για το σεντερφορίσιο τρίτο (βρετανικό) γκολ. Μου είχε λείψει μία σέντρα στην κίνηση και κεφαλιά στην γωνία.
Θα επιμείνω στο ότι η Πορτογαλία δεν βλέπεται. Όλοι ψάχνουν τον Ρονάλντο αγωνιωδώς (γιατί αλλιώς γκαρίζει) και έχουν μία στατικότητα με την μπάλα στα πόδια τους που μου έρχεται να βάλω τις φωνές. Δυστυχώς όμως, νομίζω ότι η φανέλα της Ουαλίας δεν θα της επιτρέψει να κάνει την υπέρβαση.
Τελικός που θα ήθελα: Ιταλία – Ουαλία.
Τελικός που θα δούμε: Γερμανία – Πορτογαλία
Πρωταθλήτρια Ευρώπης που θα ήθελα: Ιταλία
Πρωταθλήτρια Ευρώπης που βλέπω ότι θα το σηκώσει: Γερμανία
Νομίζω ότι οι Γερμανοί χθες έσπασαν κάθε ρεκόρ «μίνιμουμ έφορτ»… Απέναντι σε μια τελείως ψόφια (ξεζουμισμένη;) Ιταλία, έφτασαν μια ανάσα από το να μήν σπάσουν την παράδοση.
Πιστεύω ότι οι Γάλλοι θα τους κερδίσουν σχετικά εύκολα.
υγ. Αυτός ο Τζάζας o αναστενάρης θεωρείται και καλά σπεσιαλίστας των πέναλτυ;; 🙂
Η Ιταλία δεν νομίζω ότι ήταν ξεζουμισμένη, περισσότερα χιλιόμετρα έτρεξε από τους Γερμανούς, που μου φάνηκαν κουρασμένοι στο τέλος. Απλώς υστερούσε αρκετά σε ατομική ποιότητα και, κυρίως, σε αθλητικά προσόντα σε σχέση με τη Γερμανία. Έφτιαξε ένα hype αυτοπεποίθησης, λίγο η φανέλα, λίγο ο συγκινητικός Τζίτζι, λίγο ο πολύ καλός προπονητής που έφτιαξε ένα δεμένο και αποτελεσματικό σύνολο με μέτρια υλικά. Το hype αυτό της έκανε καλό ως εδώ, αλλά στα δύσκολα φάνηκε η υστέρηση αυτής της φουρνιάς.
Ο λόγος που δεν συμπαθώ τις γερμανικές ομάδες είναι ακριβώς τα σωματικά προσόντα, αθέμιτος σχεδόν ανταγωνισμός. Ψηλοί, γρήγοροι, δυνατοί, με άριστη γνώση των βασικών του ποδοσφαίρου, δεν νομίζω ότι είδα να παίρνει πάσα Ιταλός στην επίθεση χωρίς έναν Γερμανό βδέλλα πάνω του να πιέζει δυνατά, στον σωστό χρόνο και με κάλυψη από συμπαίκτη του.
Θα ήθελα φυσικά έναν τελικό Ουαλία – Ισλανδία, αλλά προφανώς πάμε για Γερμανία – Πορτογαλία. Θα έχω τουλάχιστον την ικανοποίηση ότι θα φτάσει ο Ρονάλντο στην πηγή και δεν θα πιει νερό.
Π2ε , δεν ξέρω για τα χιλιόμετρα, πάντως δεν είναι παράξενο (μάλλον αναμενόμενο) με κατοχή μόνο κανα 30αρι% να κυνηγάς την μπάλα, οπότε αναγκαστικά γράφεις χιλιόμετρα ,μη παραγωγικά.
Δεν θυμάμαι επίσης Ιταλούς σε άλλο ματς να κάνουν τόσες λάθος πάσες αβίαστα. Αυτό δείχνει κόπωση (πνευματική και σωματική).
Ο τελικός που λες δεν υπάρχει! 🙂
(αν υπήρχε όμως, σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο Κριστιάνο θα έκανε χαζό το Νόϋερ… 😆 )
Θα συμφωνήσω με τον π2 στην εκτίμηση περί καλού συνόλου με μέτρια υλικά. Το γιατί το σύνολο αυτό σκόνταψε χτες είναι ένα θέμα που επιδέχεται διάφορες ερμηνείες.
Χθες, πάντως, οι Γερμανοί ήταν καλύτεροι. Ως το 70΄ δείχνουν μάλιστα κοντά στο να καθαρίσουν το ματς χωρίς εξτρά διαδικασίες. Έχουν πληρώσει τους Ιταλούς με το ίδιο νόμισμα, δηλαδή την εξαιρετική κάλυψη όλου του γηπέδου και την άσκηση ασφυκτικής πίεσης στον αντίπαλο. Αν ο Γκόμεζ άντεχε να βγάλει όλο το παιχνίδι, η γερμανική επίθεση θα συνέχιζε να είναι πολύ απειλητική.
Έλειψαν από τους Ιταλούς οι Ντε Ρόσσι και Καντρέβα. Είδα και κόπωση και φόβο, ειδικά όταν πλέον είχε γίνει αντιληπτό ότι η Γερμανία ήταν αυτή που ήλεγχε τους χώρους στο γήπεδο. Τα στοιχεία αυτά, πάντως, αφορούν και τους Γερμανούς μετά το 70΄ και ιδίως μετά τον βαμβακουλισμό του Μπόατενγκ (που κατά τα λοιπά ήταν από τους καλύτερους).
Ο φόβος αμφοτέρων φαίνεται και από την επιθυμία να πάει η ιστορία στα πέναλτυ. Έ, για τα πέναλτυ καθαυτά δεν ξέρω αν χρειάζεται ειδική ανάλυση. Τα χειρότερα που έχω δει ποτέ από δύο ομάδες – ναι, θυμάμαι στο απώτερο παρελθόν πέναλτυ να λήγουν 3-0, αλλά επρόκειτο για περιπτώσεις που η μία ομάδα λυγίζει από την κούραση και το άγχος. Χτες λύγισαν και οι δύο.
Ούτε τώρα θα κάνω προβλέψεις. Μπορεί το χτεσινό αποτέλεσμα να ενισχύει τον μύθο των ανίκητων Γερμανών, πλην όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά.
Αν οι Πετεινοί περάσουν την ποδοσφαιρομάνα του παγωμένου Ατλαντικού σήμερα… θα κάνουν περίπατο (τηρουμένων των αναλογιών ο όρος…) με τους Γερμανούς. Σάς βάζω και στοίχημα ! 🙂
Kι ένα πολιτικάντικο σχόλιο (τι δίαλο! Ρωμιός είμαι κι εγώ. 🙂 )
Mα καλά, αυτοί οι Γάλλοι φκιάξαν το πρόγραμμα ώστε να παίζουν στα νοκ-άουτ ματς με μια μέρα ξεκούρασης λιγότερη από τον εκάστοτε αντίπαλό τους;; πφφ!… Αματέγ! 🙂
Την Πέμπτη οι Γάλλοι θα έχουν ξεκουραστεί μια μέρα λιγότερη από τους Γερμανούς, και την Κυριακή μια λιγότερη από τσι Πορτογάλλοι, που ήδη κάθονται από την Πέμπτη.
τσι Πορτογάλοι, βεβαίως…
Στάζυ, ναι. Πάντως δεν θα ξέγραφα τσι Ουαλοί από τώρα…
αφού ξεπεράσαμε το γαμώτο του αποκλεισμού με ένα διακριτικό porcamadonnaputtanatroialamaialaditumadrescrofagermania, τώρα βλέπουμε τα ωραία της γείτονος π.χ. η αποχώρηση του Κόντε με αιχμές για ελλιπή στήριξη και τα σχετικά που ανάβουν παθιασμένες συζητήσεις
κατά τα άλλα ΟΚ, ωραίο δεμένο σύνολο η Ιταλία αλλά η προσωπικότητα ενός Αντρέα Πίρλο εμένα (και όχι μόνο) μου έλειψε πολύ..
κατά τα άλλα θα πορευτούμε με καθαρή καρδιά .και πίστη στα αουτσάιντερ… ποιος ξέρει μπορεί και να μας κάτσει 🙂
Συμπαθέστατοι και στη συντριβή τους οι Ισλανδοί και μ’ άρεσε που δεν παρέλειψε το προπονητικό δίδυμο να βάλει και τον γερο-Γκούντγιονσεν, να έχει κι αυτός συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση.
Χου!
Ορίστε, λοιπόν! Ο ένας «αντιπαθητικός» τραυματίστηκε γρήγορα, ο άλλος «αντιπαθητικός» δεν άφηνε να περάσει ούτε πεταλούδα, κι οι Πορτογάλοι πήραν αυτό που τους άξιζε ως σχολή τα τελευταία 50-60 χρόνια.
Αποδόθηκε δικαιοσύνη. Κι ο Μέσι ας κρατάει την αναπνοή του.
Μπράβο Στάζυ! Άξια και καλοφάγωτα! 🙂
To είχες προβλέψει από την αρχή.
Προσωπικά, ξεκίνησα ψιλοουδέτερος τον τελικό με ένα κλικ προς Πορτουγκάλ, αλλά μετά την αλητεία Παγιέτ (αυτά τα κάνουν οι Γερμανοί ρε Παγιέτ!) ,φουλ Πουρτουγκάλ.
Δικαιοσύνη απονεμήθηκε πράγματι, Στάζυ και για τους δυο λόγους που είπες και επειδή η Γαλλία τιμωρήθηκε για την αφέλειά της να νομίζει ότι θα πάρει παραμάζωμα τους Πορτογάλους μόνο με τα αθλητικά προσόντα. Η αποχώρηση του Ρονάλντο (η έμφυτη αντιπάθειά μου γι’ αυτόν κάμφθηκε από τον τραυματισμό για να επανέλθει όταν άρχισε τα καραγκιοζιλίκια από τον πάγκο) σαφέστατα ευνόησε την Πορτογαλία, που μέχρι τότε έδειχνε να οδεύει προς συντριβή. Μετά λειτούργησε το ένστικτο της καλουδουλεμένης ομάδας στα δύσκολα.
139 ευρώ, το υπόλοιπο από προηγούμενα κέρδη μου*, έπαιξα τέλη Μαΐου:
50 να αποκλειστεί η Ιγκλατέρα στους 16, κι επέστρεψε 162,5, τα οποία έχασα στη συνέχεια σε ενδιάμεσα στοιχήματα της διοργάνωσης, δικά μου και της γυναίκας.
50 να το πάρει ο Ρουνάλντου κι επέστρεψε το χιλιάρικο, και
39 να το πάρουν οι γηπεδούχοι, που επέστρεφε 156, ή 98, αν το έσπαγα πριν το ματς, που δεν το έκανα.
*παίζω 3-4 φορές το χρόνο, και είμαι σταθερά κερδισμένος -αποσύρω τα κέρδη κι αφήνω τα ψιλά γύρω από την εκατοντάδα
Καταρχάς, συγχαρητήρια στον Στάζυμπο για την επιτυχημένη πρόβλεψή του!
Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πού ακριβώς κρίθηκε αυτός ο τελικός. Έχω την εντύπωση ότι η Γαλλία, ως η θεωρητικά ανώτερη ομάδα, έκανε τελικά στο γήπεδο αρκετά λιγότερα πράγματα από όσα μπορούσε ή έπρεπε να κάνει. Πιθανότατα να φοβήθηκε το ματς περισσότερο… ή ίσως πάλι να πίστεψε ότι και με τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια θα το καθάριζε. Μέγα σφάλμα.
Αυτό δεν μειώνει σε τίποτε τη μεγάλη επιτυχία των Πορτογάλων και του Φερνάντο Σάντος ειδικά. Κάπου τους το χρωστούσε η Ιστορία το τρόπαιο. Δεν το κατέκτησαν με την πιο λαμπρή ομάδα τους, αλλά τελικά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία στο ποδόσφαιρο. Αυτή εδώ ήταν η πιο αποτελεσματική.
Στην ψηφοφορία σου, Γαλλία νομίζω ψήφισα.
Γιατί, ρε παιδιά, τόση χολή για τον Κριστιάνο;
Ο άνθρωπος
– φοροφυγάς δεν είναι, ως τώρα,
– ούτε ντοπαρισμένος,
– θέλει να είναι πρώτος, θέλει να κερδίζει, θέλει να ξεπερνά τον εαυτό του, ο ορισμός του (πρωτ)αθλητή,
– τα θέλει αυτά έμπρακτα, όχι θεωρητικά, κι από 17 χρονώ, τέλειωνε η προπόνηση στο Κάρινγκτον και καθόταν άπειρες επιπλέον ώρες μόνος του, γυμναστήριο και σουτ και ταχύτητες
– κάνει συνέχεια αγαθοεργίες, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας
– δεν έχει ξεχάσει από πού έρχεται και πού μεγάλωσε
– αδιαφορεί για αυτούς (λέγε με Μπιλντ) που λένε ότι είναι ομοφυλόφιλος
– έχει το μέσο γούστο ενός λαϊκού ανθρώπου, με τις φεράρι του και το χεντ’ν’σόλντερ του
– είναι σταρ, κι αλίμονο αν δεν ήταν
– είναι ανθρώπινος, και κλαίει όταν χάνει
– είναι ανθρώπινος, και λέει ενίοτε και μαλακίες
– είναι εγωιστής, όπως πολλοί τεράστιοι αθλητές
Αν είναι τεράστιος ποδοσφαιριστής, ή όχι, σόρι, το λένε οι αριθμοί.-
Είπαμε, ποδοσφαιριστής που η αντίληψή του για την ατομική διάκριση είναι να σκίζεται να κερδίσει το πέναλτι στο 90φεύγα ενός αγώνα που η ομάδα του κερδίζει με, ξερωγώ, 25-0 για να εκτελέσει το πέναλτι και μετά να πανηγυρίζει με μουτσούνες και είμαι ο Χουλκ επειδή άλλο ένα άπιαστο ατομικό ρεκόρ δεν σέβεται το άθλημα που τον έκανε πλούσιο και διάσημο. Κατά τα άλλα, φυσικά και είναι τεράστιος ποδοσφαιριστής.
Η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο είναι για όλους μας παιγνιώδης παλιμπαιδισμός. Βάσει αυτής της παραδοχής, ο Ρονάλντο δεν μ’ αρέσει γιατί είναι σαν το κωλοπαιδάκι που όλοι αναγνωρίζαμε ότι παίζει μπαλάρα, αλλά δεν τον κάναμε παρέα γιατί δεν τον αντέχαμε, ενστικτωδώς.
Ο ψυχαναλυτής σου θα διέκρινε υποσυνείδητη ζήλια. 🙂
Σ’αυτό το Γιούρο έσπασαν οι παραδόσεις! (πράγμα κάπως λυπηρό για μάς τους δεινόσαυρους…)
1. Οι Γερμανοί απέκλεισαν Ιταλούς
2. Οι Γάλλοι κέρδισαν Γερμανούς σε σοβαρό ματς.
3. Οι Πορτογάλλοι κέρδισαν Γάλλους σε σοβαρό ματς.
4. Το σεντερφόρ (1.90φεύγα ύψος…) βάρεσε κόρνερ
5. Ο Ρονάλντο έκλαψε όχι από λύπη ,αλλά από χαρά.
5. Ο Σάντος ασπάστηκε γάβρο στην απονομή…
Δεν υπάρχει σωτηρία…
Sam Allardyce: Sunderland boss in England talks, says club – BBC Sport