Σέσαρ Λουίς Μενόττι
«Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι εξαπάτησης. Υπάρχουν δύο τρόποι για να εξαπατήσεις τον αντίπαλο. Η ταχύτητα και η τεχνική».
[Σέσαρ Λουίς Μενόττι (Ροσάριο, 5 Νοεμβρίου 1938), Αργεντινός ποδοσφαιριστής και προπονητής/ τεχνικός της παγκόσμιας πρωταθλήτριας εθνικής ομάδας της Αργεντινής το 1978]
Παιχνίδι εξαπάτησης κινδυνεύει να καταλήξει κι αυτό εδώ το ιστολόγιο. Εγώ θα υιοθετώ τη λύση της ήσσονος προσπαθείας, αλλά θα προσπαθώ να αποσπάσω από εσάς όσο γίνεται περισσότερα σχόλια! Ας είμαστε ειλικρινείς! Τα χρόνια περνούν και μεγαλώνουμε, κάποιοι κυνικοί θα έλεγαν πως μάλλον γερνάμε. Κι όπως συμβαίνει με εκείνους που βλέπουν τον χρόνο να κυλά, έτσι κι εμείς θα εκφράζουμε παράπονα, θα γκρινιάζουμε, θα επαναλαμβανόμαστε. Βλέπω τι έγραφα πριν από τέσσερα χρόνια και συνειδητοποιώ ότι ετοιμάζομαι να γράψω τις ίδιες ακριβώς προτάσεις. Και τότε επρόκειτο για Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργανωνόταν σε μια χώρα μυθική για το ποδόσφαιρο (και όχι μόνο), με συμμετοχή της Εθνικής Ελλάδας κι όλα τα καλά. Ενώ τώρα; Τώρα έχουμε μπροστά μας το Παγκόσμιο της Ρωσίας, μιας χώρας της οποίας η Ιστορία κι ο πολιτισμός με ενδιαφέρουν σε ύψιστο βαθμό. Για όλα αυτά, όμως, μπορώ να σας γράφω κι αλλού. Και μάλλον δεν αρκούν τα ζητήματα γεωπολιτικής σημασίας (από την ουκρανική κρίση στις τεταμένες σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και ισλαμικού φονταμενταλισμού) για να μεταβάλουν την κατάσταση.
Θέατρο Μπαλσόι, Μόσχα [φωτογραφία: A.Savin/ Wikipedia
Δεν είναι, βέβαια, απλώς μια ιστορία κούρασης και κορεσμού. Το σημερινό ποδόσφαιρο έχει πολύ μικρή σχέση με εκείνο που παιζόταν πριν από τριάντα χρόνια, ελάχιστη με το ακόμη παλαιότερο. Πρόκειται για κάτι το εξαιρετικά σύνθετο και τεχνικό (εντός ή εκτός εισαγωγικών), σε όλα τα επίπεδα. Όχι μόνο σε ό,τι αφορά την εμπορική προώθηση του προϊόντος, αλλά και σε ό,τι αφορά το ίδιο το άθλημα. Στρατιές ολόκληρες επαγγελματιών εργάζονται και συμβάλλουν στη διαμόρφωση της εικόνας που θα δει ο φίλος του αθλήματος. Ρωτήστε κάποιον ειδικό, κατά προτίμηση Ιταλό, για το πόσο επιστημονικός είναι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνεται η αμυντική λειτουργία μιας ποδοσφαρικής ομάδας. Πόσα στοιχεία υπάρχουν που είναι αδιόρατα για τον μέσο θεατή. Πώς αντιλαμβάνεται την πτήση ο επιβάτης και πώς ο πιλότος ή ο μηχανικός αεροσκαφών; Πώς αντιλαμβάνεται την εκτέλεση μιας συμφωνίας ο ερασιτέχνης φίλος της κλασσικής μουσικής και πώς ο διευθυντής ή το μέλος της ορχήστρας; Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Το άγαλμα της Μητέρας Πατρίδας στον Τύμβο Μαμάγεφ, Βολγκογκράντ [πηγή: http://www.volganet.ru/volgobl/region/tourism/ – Περιφέρεια Βολγκογκράντ]
Και όμως… Έχοντας πλήρη επίγνωση όλων αυτών των δεδομένων, εξακολουθούμε να ελπίζουμε για το αυθόρμητο, για την εκδήλωση της ιδιοφυΐας κάποιου προικισμένου πoδοσφαιριστή ο οποίος θα κάνει τη διαφορά την κρίσιμη στιγμή, για την έκπληξη, την επικράτηση του θεωρητικά αδύναμου έναντι του ισχυρού. Νομίζω πως το είπαμε… το ποδόσφαιρο είναι το παιχνίδι της εξαπάτησης, κι όχι μόνο του αντιπάλου, αλλά και του θεατή. Και η διοργάνωση που ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο την ελπίδα πραγματοποίησης αυτού του ονείρου είναι η τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πάμε, λοιπόν…
[και ψηφοφορία προσθέσαμε, οπότε σας περιμένουμε. Venez nombreux, όπως λένε και στο χωριό μου!]
Ο Ρογήρος πάει Μουντιάλ 
Καλή αρχή λοιπόν! Δίκιο έχεις στις παρατηρήσεις σου, αλλά, όπως είχε πει και ο μεγάλος Φράνκ Ζάπα για τη σημασία του ποδοσφαίρου στο χτίσιμο της εθνικής ταυτότητας, «δεν μπορείς να είσαι πραγματική χώρα εκτός κι αν έχεις μία μπίρα και μία αεροπορική εταιρεία. Βοηθάει επίσης αν έχεις κάποια ποδοσφαιρική ομάδα ή μερικά πυρηνικά, αλλά κατ’ ελάχιστον χρειάζεσαι μία μπύρα.» Αν και το έγραψε ειρωνικά, κρύβει μεγάλη αλήθεια. 🙂
Ποιος είμαι εγώ που θα αμφισβητήσω μιαν αυθεντία σαν τον Φρανκ Ζάππα; 😉 Η Ρωσία, πάντως, πυρηνικά έχει όσα θες, αεροπορική εταιρία έχει (κι όχι μόνο μία, αλλά η Αεροφλότ σημαίνει πολλά), μπίρες έχει (πιάσε μια Μπάλτικα, λέβέντη)… για το ποδόσφαιρο δεν είμαι και τόσο βέβαιος, αλλά, είπαμε, ποιος είμαι εγώ κ.λπ.
Απλώς καλοσκερίζω με χαιρετισμούς αγωνιστικούς στσι φιλάθλοι! 😀
+1 στην ενδοσκόπηση του Ρογήρου! Μια απ τα ίδια και χειρότερα γενικά κι εγώ, κι ομολογώ ότι αν δεν άνοιγε το καφενείο …αλλά ας αφήσω τα γεροντοπαραπονα .
Θα επανέλθω μετά από προσεκτικό κοίταγμα των πιθανών σταυρωμάτων (ψυλλιάζομαι ότι κλασικά οι Τεύτονες θα σταυρώνουν με τα Άσπρα χώματα και την Παλιομαγούλα ,μέχρι τα προημιτελικά τουλάχιστον…)
Mπα! Με μια γρήγορη ματιά,έπεσα κάπως έξω αυτή τη φορά. Μετά τον όμιλο (που δεν θα είναι και βόλτα εν προβένς, με Σουηδία,Μέχικο) σταυρώνουν όντως με Άσπρα χωματα( Σερβία ή Ελβετία) και μετά πάνε με Βέλγιο ή come on England!
Deutschland geht frueh nach hause!
Πάμε, ρε Νεοκίδιε! Κι εμείς τα γερόντια με την γκρίνια μας και τα άλλα μας έχουμε δικαίωμα στην μπάλλα και τη ζωή! 🙂 [το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι το πόσο εύκολος είναι και πάλι ο όμιλος της Αγγλίας. Μόνοι τους να τον έφτιαχναν θα είχαν πιο δύσκολες ομάδες. Παίζει παντα, βέβαια, και το ενδεχόμενο να καταφέρουν να αποκλειστούν και από αυτόν τον όμιλο-παιδική χαρά, αλλά θα δούμε].
Ρογήρε, ο αντι-αγγλισμός σου αγγίζει τα όρια του αντι-παναθηναϊκού μένους ξέρεις ποιανού! (εντάξει, μη βαράς! το παίρνω πίσω. Το παράκανα ξέρω! 🙂 )
Δηλαδή το Βέλγιο και η Τυνησία πόσο πιο περίπατος είναι από την Αυστραλία και το Περού των Λεκόκ Σπορτίφ?
Εντάξει, κι εγώ είμαι φιλοάγγλος, το παραδέχομαι. Τώρα, πώς συμβαδίζει ο φιλο-αργεντινισμός μου με τον φιλο-αγγλισμό μου… άββυσος η ψυχή των φιλάθλωνε ναούμε! 🙂
Δεν έχω αποφασίσει ακόμα πού θα ρίξω την ψήφο μου για κατάκτηση.
Θα γούσταρα μια εκ των:
Γαλλία
Ισπανία
Αργεντινή
Come on England!
και σαν πρώτη εναλλακτική Μπραζίου…
(αλλά φοβάμαι ότι θα δούμε να πεμπτώνει το κακό με τους οξαποδώ!)
O Koλοσσός που ψήφισε Ν.Κορέα για κατάκτηση, να φανερωθεί ίνα αποθεωθεί! 🙂
C’est moi! 🙂
Την έχω αγαπήσει από τον καιρό που μας ζάλιζε ο εκφωνητής στο παγκόσμιο του 2002 με το νέο αστέρι της στρογγυλής θεάς, τον υιο του Μπουμ-Κουν Τσα.
Επιπλέον:
1) Απουσιάζουν οι Οράνιε
2) Δεν το έχει πάρει ποτέ ασιατική ομάδα, άρα… (ξέρω, fuck logic)
2) Αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και το πάρει η Ν. Κορέα, θα κοκορεύομαι μία ζωή και θα αναγορευτώ αυτοδικαίως σε ποδοσφαιρικό γκουρού του ιστολογίου. Αν ψηφίσω π.χ. Γερμανία και το κατακτήσει, θα το έχω ξεχάσει και ο ίδιος μέχρι την επόμενη Δευτέρα.
Γουάου! Από το σχόλιό μου, επομένως, κρατάς την αγάπη (που ήταν έτσι ή αλλιώς δεδομένη) και διαγράφεις τον χαρακτηρισμό περί τρολλαρίσματος, που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Ενδιαφέρον σκεπτικό – πράγματι το να προβλέψεις Γερμανία (ή κάποιο άλλο φαβορί) δεν έχει κάτι το αξιοσημείωτο. Στο μεταξύ, βλέπω ότι προκάλεσες θετικές αντιδράσεις και έχεις ήδη βρει μιμητές! (η Ν. Κορέα πήρε κι άλλη ψήφο!)
Έ, έχουμε (θα παρατήρησες τον πληθυντικό πιστεύω) και δύο Ασιατικά Κύπελλα Εθνών. Η βάση μας αυξάνει αργά, αλλά σταθερά. Ορίστε και ένα άρθρο για τον τεράστιο Μπουμ-Κουν Τσα, του οποίου ο υιος κτλ, κτλ…
http://blessedfootball.blogspot.com/2017/04/blog-post_67.html
Mπάη δε γουέη Ρογήρε, με αφορμή το μεγάλο Μενότι…πού πα ρε Καραμήτρο-Πρόεδρα της AFA με τον σαμπάουλο να ούμε;
Πώς έχουν ξεπέσει έτσι από προονητές οι Αργεντινοι, ρε συ Ρογήρε; Δεν παίρναν και τον Αλέφαντο να πούμε;
«Τους πετάω Μέση και Σπανομαρία και σεντρεφόρ το Σαγκουίνι (-Ιγκουάιν κόουτς!-Πέστον κι έτσι!) ,καλώς τα παιδιά 3-0»
Αγαπητέ Νεοκίδιε, νομίζω ότι εσείς οι παλιοί του ιστολογίου δεν θα έπρεπε να αισθάνεστε κάποια έκπληξη με τον αντιαγγλισμό μου. 🙂 Γνωστός τοις πάσι είναι, ποτέ δεν το έκρυψα. Όσον αφορά τη δυναμικότητα των ομίλων, σε βρίσκω να διαπράττεις λαθροχειρία, συγκρίνοντας τον δεύτερο του ενός με τον τρίτο του άλλου. Θα συγκρίνεις Περού και Αυστραλία με Τυνησία και Παναμά και θα μου πεις ποιος έχει το ευκολότερο έργο (εκτός κι αν θεωρείς την Τυνησία υπερδύναμη και τον Παναμά ανερχόμενη και άκρως επικίνδυνη ομάδα).
Όποιος ψήφισε Ν. Κορέα έχει την αιώνια αγάπη μου για το πιο τρυφερό τρολλάρισμα! 🙂
Για τον Σαμπάολι έχω κι εγώ τις (πολλές) αμφιβολίες μου, αλλά θέλω να δω πώς θα πάει η ομάδα στην πράξη. Αλέφαντο πάντως δεν τον θεωρώ. 😉
Reblogged στις Trimithiotis – Gerolakkos – Cyprus.
Λοιπόν. Έριξα την ψήφο μου στη μαμά του ποδοσφαίρου. Πρώτον-συναισθηματικώς- γιατί είναι ντροπή να μην έχει ψήφο, και δεύτερον -ψυχρά επιστημονικώς- βγαίνει από τα σταυρώματα. Εξηγώ :
Φάση 16 έχουμε τα ζευγάρια.
Ουρου-Πορτογ.
Γαλλία-Κροατία
Ισπανία-Ρωσία
Αργεντ.-Αυστραλία
Βραζιλία-μεχικο
Μαμά-Πολωνία
Γερμανία-τραπεζίτες
Κολομβία-Βέλγιο
Προημιτελικοί:
Πορτογαλία -Γαλλία
Βραζιλία-μαμά
Ισπανία-Αργεντινή
Γερμανία-Κολομβία
Σεμιφινάλες:
Φρανς-μαμά
Εσπάνια-ντουτσλαντ
Τελικός
Μαμά-αχωνευτοι
Νικητής: 🇬🇧🇬🇧🇬🇧🏆🏆🥇:-)
Άμα παίξει η «μαμά» με Πολωνούς θα το χάσει μαρς το ματς. 🙂 😉
θα ήθελα να υπάρχει στο γκάλοπ επιλογή ΔΞ/ΔΑ να την επιλέξω
διότι κύριοι που πάμε χωρίς squadra azzura? χωρίς ηρωικές συζητήσεις στη γείτονα για συστήματα, προπονητές , ενδεκάδες; δυο είναι τα πράγματα για τα οποία ακόμη κι η σπιτονοικοκυρά σου στην Ιταλία έχει άποψη η εθνική ομάδα και το φεστιβάλ του San Remo…
έμελλε να το ζήσουμε κι αυτό!
Τεσπα θα το πιούμε ακομπλεξάριστα το «πικρό ποτήρι» και ο Ρογήρος θα το κάνει σίγουρα πιο ενδιαφέρον.
Καλή δύναμη και θα τα λέμε!
Γειά σου, βρε Καγκουρόπουλο! Άντε να μαζευόμαστε οι παλιοσειρές!
Δίκιο έχεις για το ΔΞ/ΔΑ… Εδώ που τα λέμε, ένας Θεός ξέρει πώς συνέβη αυτό το πράγμα και καταλήξαμε να έχουμε τελική φάση ΠΚ χωρίς την Ιταλία. Κανονικά αυτό το πράγμα δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται.
Θα τα λέμε!
Χαιρετω τους πάλιουρες, και σεβομαι σαν ψάρακας.
Συμφωνω με τον Κιντ, οτι η Αγγλια θα το σηκωσει.
Κι εξηγω.
Ο κορυφαιος προπονητης στον κοσμο, ειναι ο Πεπ.
Το 2010 στις βουβουζελες, η Ισπανια ειχε σαν βαση τη Μπαρτσα του Πεπ.
Το σηκωσε με μολις ενα γκολ παθητικο, κι αυτο στους ομιλους.
Το 2014 στη Βραζιλια, το σηκωσε η Γερμανια, που ειχε σαν βαση τη Μπαγιερν του Πεπ.
Η αμυνα της ηταν μπετον. Τα 2 γκολ που δεχτηκε στα νοκ αουτ, ηταν στα χασομερια.
Τωρα ο Πεπ ειναι στη Σιτυ, που εχει τρεις βασικους (Στερλινγκ, Γουοκερ, Στοουνς), κι εναν αναπληρωματικο, (Ντελφ). Αν η Σιτυ ειχε κι αλλους Εγγλεζους στο ροστερ της, θα ηταν κι αυτοι στην εθνικη.
Αρα η Αγγλια του Σαουθγκειτ, που παρουσιασε την καλυτερη αμυνα στα προκριματικα, με μολις 3 γκολ, θα το σηκωσει.
Σαν δευτερη επιλογη εχω τη Γαλλια, που εχει τοσο ταλεντο, οσο ολες οι υπολοιπες ομαδες.
Σαν τριτη επιλογη εχω την Αργεντινη του Σαμπαολι, που εβαλε μια ταξη στο καφενειο του Μπαουζα. Συν το γεγονος, οτι ο Μεσσι εχει την τελευταια ευκαιρια του.
Τα εξηγω καλα ?
Καλώς όρισες! Ψάρακες εδώ δεν έχουμε, νέους σχολιαστές, ναι! [οι παλιοσειρές υπάρχουμε εκ των πραγμάτων, αλλά δεν θα βρεις και πολλά πράγματα να μας ζηλέψεις 🙂 ]
Μια χαρά είναι η συλλογιστική σου. Εγώ, βέβαια, που ούτε τον Πεπ συμπαθώ ιδιαιτέρως ούτε την εθνική Αγγλίας, θα διαφωνήσω. Η διαφωνία μου, όμως, δεν θα απορρέει από κάποια λογική βάση, αλλά απλώς από συναισθηματικές παρορμήσεις.
Για να δούμε. Για να είμαι ειλικρινής για αυτό το Μουντιάλ δεν έχω κανένα προαίσθημα για τον τελικό νικητή. Σε επίπεδο λογικής θεώρησης των πραγμάτων, είμαι επίσης μπερδεμένος. Δύσκολο μου φαίνεται να καταλάβουμε την κατάσταση που βρίσκεται κάθε εθνική πριν τη δούμε στο γήπεδο.
Σταματήστε αμέσως ότι κάνετε. Οι οιωνοί μίλησαν:
Γλουπ!…. Τι ακριβώς είναι αυτό; Αυθεντικό ή φωτοσοπιά; Κι αν είναι αυθεντικό πότε συνέβη; 🙂
Η φανέλα με το 9
(σόρι για το λίκνο)
Κυριάκος Λεβαντόφσκι, σαν να λέμε, έ;
Μερσί!
Γουστάρω!! Ούτε τον όμιλο δεν θα περάσουν λοιπόν τα «πάντσερ»…
Προσεχως.
Αλλάζει σπονσορα η Μπαγιερν.
Η Τ-Μομπιλ φευγει, η Ζιμενς ερχεται.
(Όρος του συμβολαιου).
Ινγκλατέρα και Ράσφορντ 1ος σκόρερ
Σιγά, δηλαδή, μην παίξει ο Στέρλινγκ
Αγαπητέ Στάζυμπε, μένω άφωνος με τις προβλέψεις αυτές! 😉 🙂
Είπαμε συναίσθημα* 🙂
Πάντως, δεν ξέρω αν επαναλαμβάνομαι, αλλά θα τα πω πάλι.
Την μπάλα τη βαριόμαστε πλέον από το πολύ οβερντόουζ. Το οποίο έχει ένα καλό: μας δείχνει την αληθινή εικόνα -ή έστω πολύ πιο κοντινή εικόνα- κι όχι μεταφερμένα αποσπάσματα, μέσω τρίτων.
Μπορεί πριν δεκαετίες να ήξερες δυο πρωταθλήματα ονόματα παικτών, αλλά ό,τι ήξερες ήταν *κείμενο* κατά βάση, και μάλιστα, απόψεις – διαφημίσεις/δυσφημήσεις τρίτων -που είχαν (αυτο)ανακηρυχτεί σε ειδήμονες, ενώ πολλές ήταν απλώς οι μονόφθαλμοι μέσα στους τυφλούς. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να *βλέπουμε* πολλά ματς *ολόκληρα*, πολύ δε περισσότερο να *βλέπουμε* παίκτες και ομάδες σε *ολόκληρες* σεζόν.
Είναι κι όλα τα άλλα,εμπορευματοποίηση, ρεαλιστικά συστήματα, υπερβολικά πολλά ματς, φάρμακα, κλπ., αλλά, θα επιμείνω ότι το σημαντικότερο είναι ότι τώρα μπορείς να παρακολουθείς με εικόνα ολόκληρα ματς και διοργανώσεις και να βγάζεις εσύ τα συμπεράσματά σου -σε πιο αληθινές διαστάσεις.
*Με λιγότερο συναίσθημα, Γαλλία ή Πορτογαλία.
Α, κι 150 δίνει ο Μάρκους για πρώτος σκόρερ. Κι 100 για το, πιο ρεαλιστικό, καλύτερο γκολ της διοργάνωσης.
@ Στάζυ: Ωραίο σχόλιο, από αυτά που αποτελούν το έναυσμα για όμορφες συζητήσεις.
Θα διαφωνήσω σε προσωπικό επίπεδο. Όταν ήξερα ό,τι ήξερα έβλεπα ο ίδιος πολύ ποδόσφαιρο, δεν στηριζόμουν σε ό,τι διάβαζα να γράφουν και να λένε αυτόκλητοι ειδικοί. Αν ήξερα τις συνθέσεις των ομάδων της β΄ εθνικής Γαλλίας ήταν γιατί ζούσα στη Γαλλία κι έβλεπα μπάλα διαρκώς. Όποτε είχα ευκαιρία. Οποιοδήποτε ποδοσφαιρικό ματς έπαιζε στην τηλεόραση, το έβλεπα. Και πήγαινα στο γήπεδο συχνά. Είχα δει στο Ζοφρουά-Γκισάρ του Σαιντ-Ετιένν το τοπικό ντέρμπυ με τη Λυόν (ήταν στις αρχές της σαιζόν ’90-91 κι η Λυόν είχε νικήσει μ’ ένα γκολ του Μπουντερμπαλά γύρω στο 80΄). Στο Μενώ, πέρα από την αξιόμαχη Ρασίνγκ εκείνης της εποχής είχα παρακολουθήσει ωραίες ομάδες: τη Μονακό με τον Κλίνσμανν φορ (το μισό γήπεδο το είχαν καταλάβει τα πούλμαν από τη γειτονική Στουτγάρδη), τη Μες με το φοβερό τρίο Πιρές-Πουζέ-Μμπομά στην επίθεση, την Μπορντώ με Ζιντάν και Ντυγκαρρύ να κάνουν παπάδες μπροστά…
Τώρα πια, μπορεί να έχω την ευκαιρία να δω άπειρα ματς. Η πικρή αλήθεια που δυσκολεύομαι να ομολογήσω είναι ότι δύσκολα αντέχω να παρακολουθήσω ολόκληρο ποδοσφαιρικό αγώνα. Και δεν θυμάμαι πότε πήγα τελευταία φορά στο γήπεδο.
Για μένα το πρόβλημα είναι ότι το ποδόσφαιρο έχει πλέον εξελιχθεί σε κάτι το φοβερά τεχνικό, μηχανικό και επαγγελματικό. Κάτι το υπερβολικά σύνθετο που αφήνει ελάχιστο χώρο σε αυθορμητισμούς κι εμπνεύσεις.
Τα άλλα που επισημαίνεις είναι πολύ σωστά.
[Μάρκους για κάποια ατομική διάκριση; Γιατί όχι;]
Δεν θα διαφωνήσω ότι νεότεροι, κλπ., είχαμε πιο εύκολα τη δυνατότητα – ευκαιρία – διάθεση να πρακολουθούμε αγώνες της πόλης μας, της περιφέρειάς μας, κλπ. Μιλώντας όμως για ΠΚ, για παίκτες, ομάδες, διεθνείς διοργανώσεις, πρωταθλήμτα τρίτων χωρών, πριν το 2000 πάνω-κάτω, τη συνδρομητική τηλεόραση και το μόνιμα ανοιχτό διαδίκτυο, γινόταμ αυτό που περγράφω…
Συμφωνω οτι, η πληροφορηση που ειχαμε πριν το ’90 (χοντρα-χοντρα), ηταν απο εφημεριδες κυριως. Κι αυτες αναδημοσιευαν τα διεθνη πρακτορεια ειδησεων.
Στα μουντιαλ ομως, υπηρχε η τηλεοραση που εδειχνε σχεδον ολα τα παιχνιδια.
Εκει μπορουσες να εχεις αποψη για παιχτες και ομαδες.
Για παραδειγμα στο μουντιαλ της Αργεντινης, το γκολ-φαουλ του τεραστιου Τεόφιλο Κουμπίλιας, με το εξωτερικο φαλτσο, εναντιον της Σκωτιας (νομιζω).
Μετα εψαχνα να βρω, πού παιζει αυτος ο παιχταρας.
Εβλεπα καλους παιχτες με τις εθνικες, αλλά μετα τους εχανα, γιατι δεν επαιζαν στις μεγαλες ομαδες της Ευρωπης.
Αλλος μεγαλος παιχταρας ηταν ο Ουρουγουανος Εντσο Φραντσεσκολι. Δαντελενιος. Δεξι, αριστερο.
Αυτό που λες, το λέω απ’ την ανάποδη. Δεν αρκούν 5 ματς, πολύ περισσότερο 2 φάουλ και μια απόκρουση, για να κρίνεις έναν παίκτη· χρειάζεται να τον δεις να βγάζει σεζόν ολόκληρες, για να κρίνεις την ποιότητά του.
Συμφωνω οτι για να εχεις ολοκληρωμενη αποψη για καποιον παιχτη, χρειαζεται να τον παρακολουθεις αρκετο καιρο.
Το προβλημα με τους παιχτες, προ ’90 εποχης, ηταν οτι δεν μπορουσες να το κανεις αυτο.
Γιατι δεν υπηρχε τηλεοραση, ουτε δορυφορικη, ουτε συνδρομιτικη.
Αρα η γνωμη σου, ανταποκρινοταν σε πεντε-δεκα αγωνες, που ειχες την ευκαιρια να δεις.
Ο Ρασφορντ ειναι παιχταρας, αλλά παιζει σε λαθος ομαδα.
Η Αγγλια πανω απο 1-2 γκολ, δεν μπορει να σκοραρει. Κι αυτο γιατι δε βγαζει πολλους παιχτες στην επιθεση.
Απο τη στιγμη που υπαρχει ο Κειν, ολες οι επιθεσεις θα πηγαινουν πανω του.
Πρωτος σκορερ θα βγει, ενας απο τους Μπαπε, ή Γκριζμαν.
Ελπιζω και στο Μεσσι, γιατι η Αργεντινη του Σαμπαολι, εχει επιθετικο πνευμα.
Αγαπητέ Πέτρο, χρόνια πολλά! Να τα εκατοστήσεις και να γράφεις για πολλά ακόμη Μουντιάλ ,(κι όχι μόνο, βέβαια.😆🤗🎂)
Σε ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ Νεοκίδιε! Εύχομαι και σε σένα τα καλύτερα!
Ο Πέτρος πάει παντού
O Ρογήρος πάει μονο Μουντιάλ! 🙂
🙂 😉 Χαίρε, Voulagx!
Γεια σου Ρογήρε με τα ωραία σου!
Δεν νομίζω να έχει υπάρξει Μουντιάλ στο οποίο να έχω ασχοληθεί λιγότερο. Λίγο η δουλειά, λίγο μια πολύ ζόρικη μετακόμιση, λίγο η έλλειψη διαδικτύου στο σπίτι επί δεκαπενθήμερο, δεν ήξερα καν ότι αρχίζει σήμερα.
Μην περιμένετε αναλύσεις από μένα λοιπόν, θα λουρκίζω για τις δικές σας.
Παμμέγιστε π2, καλώς όρισες και πάλι στα μουντιαλικά λημέρια!
Όπως διαπιστώνεις κι από τα γραφόμενά μου, όλοι βρισκόμαστε λίγο-πολύ σε παρόμοια κατάσταση. Τα σχόλιά σου τα περιμένουμε και μάλιστα εναγωνίως. Δεν μπορεί, θα βρεθούν οι ευκαιρίες. 😉