Εξαιρετικά αφιερωμένο…

σε όσους χάρηκαν πραγματικά με όσα συνέβησαν χτες.

Αφιερωμένο επίσης στην Ελλάδα του Μαρινάκη, του Καλόπουλου και των εποπτών του, του Μητρόπουλου και πολλών ακόμη που ξέχασα ή δεν θέλω καν να αναφέρω τα ονόματά τους…

Ας χαρούν τώρα κάποιοι το τριτοκοσμικό πρωτάθλημά τους!

Σε μια Ελλάδα που βυθίζεται δεν της αξίζει ίσως και κάτι καλύτερο… Βέβαια, ανάλογα πράγματα είχαμε και στα χρόνια της «ισχυρής Ελλάδας». Απόψε, όμως, είδαμε σε 100 λεπτά συμπυκνωμένη όλη την αθλιότητα των χειρότερων χρόνων της παράγκας. Παρακολουθήσαμε τον φοβερότερο κομμάντο διαιτητή της τελευταίας εικοσαετίας (κι είχαμε δει πολλούς). Τα κατορθώματά του υπερβαίνουν κατά πολύ τον ορισμό της αλλοίωσης αποτελέσματος. Κυρίως, όμως, ξυλοδαρμούς παιχτών από χούλιγκαν της γηπεδούχου εντός του αγωνιστικού χώρου ούτε στη Ριζούπολη είχαμε δει.

Πολύ ωραία. Ας φωταγωγηθεί το Πασαλιμάνι. Ας αρχίσουν οι γιορτές. Σε μια Ελλάδα που εδώ και αρκετά χρόνια έχει εθιστεί να δοξάζει απατεώνες, θεωρώντας τους σαν… νικητές της ζωής, ο πρωταθλητής είναι ταιριαστός έτσι όπως σφράγισε τον τίτλο του. Ας το χαιρόμαστε.

Ας κάνουμε λίγο υπομονή. Σε 17 μήνες θα έχει Γιούρο…

ΥΓ: Θερμά συγχαρητήρια στην πολυμετοχική τέως και νυν διοίκηση (;) του ΠΑΟ. Η σημερινή αθλιότητα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ολιγωρία της (για να μην πω καμιά πιο ταιριαστή λέξη).